Μέρα Μαγιού μου μίσεψες

Πρώτη Μαΐου σήμερα «κι απ' τη Βαστίλη ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών - χίλιες σημαίες κόκκινες-μαύρες». Ποτέ δεν ήμουν ο άνθρωπος που ενθουσιάστηκε με τον Μάιο που «μας έφτασε-εμπρός βήμα ταχύ», με τα λουλούδια, με τα στεφάνια, με τα piquenique στας εξοχάς. Έχω συνδυάσει τη συγκεκριμένη ημέρα με αγώνες, με αίμα. Πρωτίστως των εργατών και, δευτερευόντως, με το χαμό ενός Βραζιλιάνου. Ναι, ενός Βραζιλιάνου…

Αναφέρομαι στον πιο χαρισματικό πιλότο της F1, στον Άιρτον Σένα (Ayrton Senna da Silva) και σε εκείνη την Πρωτομαγιά που προσέκρουσε με τη Williams-Renault του στην καταραμένη στροφή Tamburello, στην πίστα της Ίμολα, στα 34 χρόνια του.
Αυτές οι στιγμές που έζησα δια τηλεοράσεως, δεν πρόκειται ποτέ να φύγουν από το μυαλό μου. Ποτέ δεν θα ξεχάσω, επίσης, το πάθος με το οποίο είχε ποτιστεί. Ο Σένα είχε αφιερώσει τη - σύντομη - ζωή του, στην πραγματοποίηση του εφηβικού του ονείρου: Να καταρρίψει το ρεκόρ των πέντε παγκόσμιων τίτλων του Χουάν Μανουέλ Φάντζιο ­ τον οποίο ο Άιρτον θεωρούσε τη μεγαλύτερη φυσιογνωμία στο χώρο της Formula 1.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ να μπαίνει «πατημένος» στη μοιραία στροφή και, δέκατα του δευτερολέπτου μετά, να μην υπάρχει τίποτα, ο κόσμος να «παγώνει», οι γιατροί να σπεύδουν να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες, το ελικόπτερο να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο. Και, βέβαια, δεν θα ξεχάσω ποτέ την ώρα που ο διευθυντής του νοσοκομείου που διακομίστηκε, απλώς, ανακοίνωσε τον θάνατό του. Ήταν 18.40…
«Αν τύχει ποτέ και έχω ένα ατύχημα που μπορεί να μου κοστίσει τη ζωή, καλύτερα να είναι μια κι έξω. Δεν θέλω να ζήσω σε αναπηρική πολυθρόνα. Ούτε θέλω να μπω στο νοσοκομείο υποφέροντας από σοβαρά τραύματα. Αν πρόκειται να ζήσω, θέλω να ζήσω κανονικά και έντονα, γιατί είμαι άνθρωπος της δράσης», όπως ο ίδιος είχε δηλώσει. Ο Σένα, ήταν η δράση η ίδια: «Στην αρχή είχα μόνο το πάθος για τα γρήγορα αυτοκίνητα. Σιγά-σιγά, το πάθος έγινε ανάγκη. Στο τέλος, κατάλαβα ότι την οδήγηση τη χρειαζόμουν για να ζήσω».
Ήταν Πρωτομαγιά και, ταυτόχρονα, Κυριακή του Πάσχα εδώ στην Ελλάδα, όταν ο Σένα γκάζωσε και χάθηκε. Όπως έχω γράψει άπειρες φορές - και θα γράψω άλλες τόσες - θεωρώ εαυτόν πραγματικά τυχερό που ανδρώθηκα «παρέα» με τον Σένα και τα δωρεάν μαθήματα οδηγικής ευφυΐας που χάριζε απλόχερα, σε κάθε grand prix.

Ήταν σαν σήμερα, Πρωτομαγιά του '94 και Κυριακή του Πάσχα, ταυτόχρονα. Ήταν τότε που μου φάνηκε η πρώτη χρονιά που το Πάσχα είχε Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά όχι Ανάσταση…
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

protagon.gr